به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «ندای تفرش»؛ سیاوش منظوری فعال رسانه‌ای در یادداشتی به مناسبت روز معلم نوشت: روز ۱۲ اردیبهشت‌ماه سالروز شهادت آیت الله مرتضی مطهری در تقویم جمهوری اسلامی ایران با عنوان روز معلم ثبت شده است.
اما معلم کیست و شأن معلمی چیست؟
برای پاسخ به این دو سؤال باید به تاریخ مراجعه کرده تا دریابیم از حضرت آدم(س) تا حضرت خاتم(ص) همه مشغول هدایت و آموزش انسان‌های هم عصر خود بوده‌اند. بیراه نیست که در بطن جامعه هنوز این سخن زنده است که معلمی شغل انبیاء می‌باشد. معلمان به چراغ علم و دانش، راه را از بیراه به جویندگان علم نشان می‌دهند. معلم همچون شمعی است که می‌سوزد تا روشنایی و گرما بخش دیگران باشد، او جان و روان خود را مصرف می‌نماید تا جامعه و کشورش به بالندگی برسند.
اگر بخواهیم هر یک از معلمان دلسوز و فداکار این کهن بوم و بر را نام ببریم و از آن‌ها یادی نماییم، نه وقت یارای قلم است و نه قلم دارای توان انجام وظیفه. به همین سبب، به چندتن از این بزرگ مردان و بزرگ زنان تاریخ ایران و زحمات آن‌ها اشاره می‌نماییم.
جبار باغچه‌بان و تلاش برای آموزش بچه‌های استثنائی، علی‌اکبر دهخدا و لغت‌نامه ملی، جلال آل احمد و غرب زدایی در جامعه، حسن امیدزاده و فداکاری در دل آتش، مرتضی مطهری و روشنگری‌های انقلابی، شهید بهشتی و اخلاق در مناظرات علمی، پروین اعتصامی و آموزش در مناظرات نظمی، علی شریعتی و رساله فاطمه فاطمه است و خیلی از نام آوران ایران که حتی بعضی از آن‌ها در شغل معلمی مشغول به خدمت نبوده ولی راهنمای مردم در بزنگاه‌های تاریخی به شمار می‌روند. پس باید بیان کرد که معلم هدایتگر مردم و جامعه است.
همانطورکه مشخص گردید ایران زمین مملو از معلمان نامی و فداکار است که شبانه روز به دنبال هدفی جز اعتلای کشور نیستند. اما شأن معلمی را باید معادل علم آموزی به تشنه‌گان علم و هنر قلمداد نمود.
حتی در احادیث اسلامی آمده است که پیامبر (ص) به گروهی در مسجد ملحق شدند که در حال علم آموزی بودند. بارها در قرآن کریم از عالم و جاهل یاد شده و مابین آن‌ها تساوی برقرار نگشته است. همین موضوع نشان از ارزش دهی به سواد و آموزش توسط خداوند منان می‌باشد.
بزرگترین رسالت هر معلمی تربیت صحیح نسل بعد جامعه است و اگر در این رسالت کوتاهی نماید، خود که متضرر شده هیچ بلکه ممکن است جامعه‌ای رو به انحراف و تباهی حرکت کند. بچه‌ها خیلی از اصول و مسائل را بعد از والدین از معلمان خویش فرا می‌گیرند. به همین علت، شأن معلم و معلمی از ارزش و جایگاه والایی برخوردار است.
در پایان کلام باید اذعان داشت که معلمان در هر کشور و هر ملتی دارای ارزش و قربی درخور توجه هستند. به احتمال زیاد این قشر فداکار و دلسوز در هیچ کشوری جزء سرمایه داران مالی بزرگ به شمار نمی‌روند، ولی از نظر معنوی این افراد از ثروتمندان هر ملت به حساب می‌آیند.
چراکه خیلی از بزرگان و نامداران هر کشور اصول اولیه علم، زندگی و انسانیت را از معلمان فراگرفته‌اند. در واقع پشت موفقیت یک فرد در هر عرصه‌ای باید سهمی ولو اندک برای معلمان او قائل شویم.
هرگاه علم باعث پیروزی و سر بلندی فرد یا ملتی بشود، به طور یقین معلمان آن فرد یا ملت نقش بسزایی در آن موفقیت دارند، حال آنکه این قشر فداکار در آن بازه زمانی حضور نداشته باشند. در یک کلام باید گفت معلمان در هر کشور بستر ساز رشد و تعالی جامعه و انسانیت هستند.
