به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «ندای تفرش»؛ حجت الاسلام سلگی مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در ناحیه تفرش در یادداشتی نوشت: با فرارسیدن سیزدهم آبان، این شبهه مطرح است که آیا تسخیر سفارت کار صحیحی بود؟ آیا همین موضوع باعث نشد که آغاز دشمنی آمریکا و شروع تحریم‌ها در ده روز بعد ماجرا یعنی ۲۳ آبان شود؟ در پاسخ به این سوال باید نگاهی به عملکرد گذشته و خائنانه آمریکا کرد که ریشه این موضوع تبیین شود.
کودتای ۲۸ مرداد
در جریان ملی شدن صنعت نفت و کوتاه شدن دست استعمار پیر از این صنعت، مصدق برای استقلال در این صنعت و پیشرفت در استخراج در این حوزه، رو به آمریکا که قدرت نوپدید بعد از جنگ جهانی بود روی آورد. آمریکا در دهه بیست با ورود متخصصین خود به کشور، نفوذ خود را زیرپوستی انجام داده بود، اما به دلیل احاطه انگلستان فرصت ظهور و بروز و استفاده از منافع را پیدا نکرده بود.
در این جریان که دولت مصدق به انگلیسی‌ها پشت کرده بود و تمایل به استفاده از آمریکا را داشت، آمریکا هم این فرصت را مناسب برای به دست آوردن منافع خود می‌دید و با مصدق همراه شد.
مصدق علی‌رغم تمام توصیه‌های آیت‌الله کاشانی به آنها اعتماد کرد و آمریکا هم چون می‌دانست منافع خود را از ایران قوی نمی‌تواند کسب کند، به مصدق خیانت کرد و در ۲۸ مرداد سال ۳۲ دولت قانونی و مردمی مصدق را سرنگون کرد.
در اسنادی که وجود دارد، روزولت تنها با ۶۰ هزار دلار توانست این امر را میسر کند. عملیات آژاکس که انگلیس آن را عملیات چکمه نامید و خود شاه آن را رستاخیز ملی نامگذاری کرد، علی‌رغم اعتماد مصدق، با اختصاص یک میلیون دلار برای سرنگونی دولت مصدق، تنها ۶۰ هزار دلار کافی بود برای این سرنگونی که اتفاق بیفتد.
ساخت کارخانه ذوب آهن
رضاشاه که قبل از جنگ جهانی دوم با آلمانی‌ها قرارداد بسته بود که در ایران ذوب آهن راه‌اندازی کند، با اینکه در کرج مقداری هم ساختمان ساخته شد، ولی با شروع جنگ جهانی این ساختمان‌ها عملاً توسط انگلستان مصادره شد.
در زمان پهلوی دوم که شریف‌امامی وزیر صنعت پهلوی بود، مذاکراتی را با آلمانی‌ها مجدداً شروع کردند و عده‌ای از مهندس‌های آلمانی آمدند که کار خود را شروع کنند. هنگام امضای قرارداد متوجه شدند که آلمانی‌ها سر قرار حاضر نشدند و علت را که جویا شدند، فهمیدند که آمریکایی‌ها با آنها صحبت کرده‌اند که اگر این ذوب آهن ساخته شود، ما تولیدی‌های آهن را در شیکاگو نمی‌توانیم بفروشیم.
آلمانی‌ها هم با تهدید آمریکا ایران را ترک کردند که ایران مجبور شد برای راه‌اندازی این ذوب آهن از ابرقدرت دیگر که رقیب آمریکا بود، یعنی شوروی کمک بگیرد.
کاپیتولاسیون
محمدرضا که در دهه چهل روابط نزدیکی را با آمریکا برقرار کرده بود، به فکر استخدام عده‌ای از متخصصین آمریکایی به عنوان مستشار افتاد که در این جریان حدود ۳۰ یا ۴۰ هزار مستشار آمریکایی حضور پیدا کردند.
اما حرکتی که جوامع بین‌الملل و دنیا را مبهوت و متحیر خود کرد، تصویب قانون کاپیتولاسیون در ایران بود که به این مستشاران مصونیت قضایی و سیاسی می‌داد که در ایران هر جنایتی را انجام دهند، با آنها مخالفتی نشود و طبق قانون قضایی آمریکا با آنها برخورد شود.
در اسفند ۴۳ طی یک حادثه، راننده آمریکایی به نام چارلز در کرمانشاه به یک بانوی ایرانی به نام سلیمی تصادف می‌کند و از دنیا می‌رود که طبق این قانون، دادگاه ایران حق هیچ برخوردی را نداشت و طبق قانون آمریکا این شخص تبرئه شد. این قانون باعث سروصدای زیادی بین علما و مردم، مخصوصاً مرحوم امام شد که با این قانون حیثیت بین‌المللی ایران زیر سؤال رفت.
بحرین؛ استان چهاردهم ایران
پس از جریان کودتای ۲۸ مرداد و کوتاه شدن نسبی استعمار پیر انگلستان از منافع ایران، انگلستان به فکر تقسیم منافع خود با آمریکا افتاد. منطقه بحرین که استان چهاردهم ایران بود و توسط شیخ‌نشینان آن منطقه اداره می‌شد، البته با شیطنت‌های انگلستان ادعای خودمختاری می‌کرد.
در آن جریان ابتدا تا سال ۱۳۳۶ شاه هم حتی نسبت به باقی ماندن بحرین جز خاک ایران اصرار داشت، اما این تمام ماجرا نبود.
چون انگلستان با آمریکا در پشت قضیه، منافع خود را در ایران تقسیم کرده بودند و نهایتاً شاه را مجبور کردند که در یک کنفرانس بین‌المللی رضایت خود را به واگذاری بحرین بیان کند و نهایتاً در سال ۱۳۴۹ بحرین به خاطر توطئه انگلستان و خیانت آمریکا از ایران جدا شد.
تسخیر لانه جاسوسی
بعد از پیروزی انقلاب و کار ارزشمند مرحوم امام ره در به ارمغان آوردن استقلال برای مردم و کوتاه کردن دست آمریکا از منافع کشور، سفارت آمریکا تبدیل به اتاق جنگ علیه نظام ایران شد.
آمریکا چون منافع خود را در ایران از دست رفته دید، به وسیله سفارت خود با تحریک قومیت‌ها اولین تقابل را برای سرنگونی انقلاب انجام داد.
امروز حتی ذات جنایتکار این رژیم با هم‌پیمانان خود هم رحم نکرده؛ شاه که عمری نوکری آنها را کرد، بعد از سرنگونی آواره و در نهایت در مصر از دنیا رفت.
انتهای خبر/
