حجت الاسلام عباس خوشاوی در گفتگو با خبرنگار مذهبی پایگاه خبری تحلیلی «ندای تفرش»؛ با اشاره به علت به وجود آمدن جنبش علمی در زمان امام باقر علیه السلام گفت: دوازده امام معصوم علیهم السلام در طول زندگانی خود دانشگاه اسلامی را پایه ریزی نموده و به حد اعلای امکان خود رساندند.
وی ادامه داد: چهار امام اول؛ این دانشگاه را افتتاح نمودند که متاسفانه با جهالت، ضلالت، جنگها، ماجراجوئیها، کارشکنیها، جعل احادیث و خصومتها مواجه بودند و موفق به تدریس گسترده نشدند.
حجت الاسلام خوشاوی افزود: مولای متقیان علی(ع) که به تعبیر پیامبر اکرم(ص) باب مدینه علم بود میفرمود: «سلونی قبل ان تفقدونی » و هر کسی سؤال می کرد با اقیانوس علم و فضیلت آن حضرت مواجه می شد. اما دشمنی ها مانع نشر علوم آن حضرت شد.
استاد حوزه به سایر امامین اشاره و بیان کرد: حضرات امام حسن و امام حسین و امام زین العابدین(ع) با نیروهای قوی، مکار و حیلهگر مواجه بودند و در این مدت فقط توانستند مقام عظیم خود و غصب بودن خلافت اموی را اثبات کنند. با نهضت سرخ حسینی، نهضت و جنبش فکری ایجاد شد و امام زین العابدین(ع) در قالب راز و نیاز و تعلیم آن به دیگران، این جنبش را فعال نمود.
وی ادامه داد: چهار امام بعدی زمینه را برای تدریس و تعلیم علوم اسلامی حاضر دیدند، از این رو با شکافتن مسائل علمی و بحث از فنون مختلف اصول دین، فقه اسلام، طب، ریاضیات، اخلاق و فضیلت و … تشنگان حقیقت را سیراب کردند. امام باقرعلیه السلام اولین این چهار امام بود.
حجت الاسلام خوشاوی عنوان کرد: امام محمد باقر(ع) فرزند امام زین العابدین و مادرش فاطمه «ام عبدالله » دختر امام حسن(ع) است. آن حضرت اولین هاشمی بود که از دو طرف (پدر و مادر) فاطمی و علوی بود؛ «ان الباقر علیه السلام هاشمی من هاشمیین، و علوی من علو یین و فاطمی من فاطمیین لانه اول من اجتمعت له ولاده الحسن و الحسین علیهما السلام و کانت امه ام عبدالله بنت الحسن بن علی.»
استاد حوزه علمیه ادامه داد: آن امام بزرگوار در اول ماه رجب یا سوم ماه صفر سال ۵۷ ه.ق در مدینه متولد شد و در روز دوشنبه هفتم ذیحجه سال ۱۱۴ ه.ق در سن ۵۷ سالگی در مدینه به شهادت رسید؛ مرقد شریفش در قبرستان بقیع کنار قبر پدرش امام سجاد(ع) است؛ آن حضرت نوزده سال و ده ماه و دوازده روز (از سال ۹۵ تا ۱۱۴ ه . ق) امامت کرد و سرانجام به دستور هشام بن عبدالملک (دهمین خلیفه اموی) مسموم گردید.
وی اظهار کرد: در دوره امامت پیشوای پنجم زمزمههای نارضایتی عمومی از خلفاء آغاز گردید و قیامهایی در گوشه و کنار سرزمین پهناور اسلامی صورت گرفت. هر چند بسیاری از این قیام ها ناکام ماند اما خلفاء اموی را به خود مشغول ساخت و شرائط مساعدتری برای ائمه علیهم السلام فراهم آمد تا به احیای سنت فراموش شده نبوی بپردازند.
حجت الاسلام خوشاوی به آموزش امام باقر(ع) در هر شرایط اشاره و بیان کرد: امام باقر(ع) با فراغت کامل دانشگاه دین را گشود و زندگی را کاملا به تعلیم و تربیت آمیخت و در تمام شئون زندگی در مدت بیست سال، لحظه ای فراغت نداشت و شب و روز در حضر و سفر، در هر حال که بود، علم و دانش را آموزش میداد.
استاد حوزه ادامه داد: او مردم را بیدار و هوشیار کرد و حقایق یک قرن گذشته دین را به آن ها آموخت. آن حضرت اسلام را دور از غبار تحریفات بنی امیه و خرافات یهود ترویج کرد؛ مکتب او مکتب فضیلت و احسان بود و هزارها دانشمند، فریفته ملکات اخلاقی و احسان و اکرام او بودند.
وی به شاگردان امام باقر اشاره و عنوان کرد: شاگردان آن حضرت شخصیتهای بزرگی همچون محمد بن مسلم، زراره بن اعین، ابوبصیر، برید بن معاویه عجلی، جابر بن یزید، حمران بن اعین و هشام بن سالم بودند که از دریای علم آن حضرت بهره مند شدند؛ پیشوای ششم می فرماید: زراره، ابوبصیر، محمد بن مسلم و برید بن معاویه عجلی مکتب ما و احادیث پدرم را زنده کردند و اگر این چهار نفر نبودند، کسی از تعالیم دین و مکتب پیامبر بهرهای نمییافت.
حجت الاسلام خوشاوی ادامه داد: در بیان فضائل علمی پیشوای پنجم، عبدالله بن عطاء که یکی از شخصیت های برجسته اهل سنت و از دانشمندان بزرگ عصر امام بود می گوید: «من هرگز دانشمندان اسلام را در هیچ محفل و مجمعی به اندازه محفل محمد بن علی علیه السلام از نظر علمی حقیر ندیدم. من «حکم بن عتیبه »از علمای بزرگ اهل سنت را که در علم و فقه مشهور آفاق بود دیدم که در خدمت محمد باقر(ع) مانند کودکی در برابر استاد عالی مقام زانوی ادب بر زمین زده، شیفته و مجذوب کلام و شخصیت او گردیده بود.»
انتهای خبر/
