به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «ندای تفرش»؛ دلیل نام‌گذاری دهم اردیبهشت این است که نیروهای پرتغالی از ۲۱ تا ۳۰ آوریل ۱۶۲۲ میلادی و قریب ۴۰۰ سال قبل سواحل جنوب ایران را پس از ۱۱۷ سال حضور یا اشغال ترک کردند. برخی ۲۱ و بعضی ۳۰ آوریل آورده اند اما روند ۹ روزه درست تر است.
شاه عباس کبیر در عهد صفویه و در سال ۱۶۲۱ هرمز را از چنگ پرتغالی‌ها به درآورد و سال بعد در آوریل ۱۶۲۲ و در پی رشادت‌های لشکریان ایران به فرماندهی «امام قلی خان» خلیج فارس را ترک کردند.
شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز در سال‌های اخیر بر پایۀ همین تاریخچه دهم اردیبهشت را به عنوان روز ملی خلیج فارس نام‌گذاری کرده است.
بر اساس نوشته‌های مورخان یونانی (هرودوت، گزنفون و استرابن) یونانیان نخستین مردمانی بودند که به این دریا «پارس» یا «پارسه» گفتند.
در اسناد یونانی و از زبان مورخان نیز با تعبیر «پرسی کوس سینوس» به معنی «خلیج فارس» رو به رو می‌شویم.
خلیج فارس، سومی خلیج (شاخاب) بزرگ جهان است. این نکته را هم در نظر داشته باشیم که اگر برخی چه در داخل و چه خارج از لفظ «خلیج» به تنهایی استفاده می‌کنند الزاما به معنی آن نیست که با «خلیج فارس» موافق نیستند و بین کسی که گاهی از اصطلاح «خلیج» استفاده می کند و کسانی که تعبیر جعلی و دروغین « خلیج ع ر ب ی» را به کار می برند باید تفاوت قایل شد چرا که چه بسا به خاطر شناسه بودن «خلیج فارس» خلیج را به همان معنی «خلیج فارس» به کار می برد.
چنان که منظور یک مهندس شهرداری از منطقه، منطقۀ شهرداری است و منظور یک معلم از منطقه، منطقۀ آموزش و پرورش و در شکل کلان وقتی می گوییم «منطقه» ، «خاورمیانه» را مراد داریم.
