به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «ندای تفرش»؛ فهیمه عباسی در یادداشتی به مناسبت وفات حضرت زینب(س) نوشت: زینب کبری تربیت یافته بیت رسالت و نبوت و آیینه تمام نمای عفت فاطمی و اصالت محمدی و شجاعت علوی است. او دختر امیرمؤمنان و خلیفه رسول خداست و نواده پیامبر بوده، رسول گرامی اسلام او را تکریم نموده و بر او ارج نهاده، سخن و کلام او را میشنیده و بر آن تحلیل داشته است.
شخصیت ذاتى زینب کبرى از بدو تولد تا لحظه رحلت عامل دیگرى بوده که زندگى سراسر افتخار این بانو را از دیگر بانوان جدا ساخته است و در همه فراز و نشیبها فطرت خداشناسى و اوصاف رحمانى در وجودش تبلور یافته است و از این رو در صبر و مقاومت، پاکدامنى و عفاف، پشتکار و ایمان، زهد و پارسایى و … زبانزد خاص و عام گردیده است.
زینب(س)، رشد یافته مهد شجاعت حیدری و عصمت فاطمی بود؛ راوی کربلا در نیمه ماه رجب سال ۶۲ هجری به دیدار پدر، مادر، فرزندان و برادران شهیدش شتافت.
بزرگ بانویی که صلابت گفتارش برگرفته از صلابت حیدری بود، بزم یزیدیان را درهم شکست و عفت و حیای فاطمیاش که برگرفته از حیای فاطمه بود که نگاههای سراسر زهرآگین امویان را به حاشیه راند.
در حقیقت عقیله بنی هاشم با حیا و نجابش، روی دیگر سکه عفت فاطمی و پرورش یافته مکتب زهرا است چرا که او، پردهنشین خانه وحی و پرورش یافته غیرت علوی بود که به تنهایی راوی حدیث خاندان آل الله شد.
جلال الدین سیوطى در رساله «زینبیه» خویش مى نویسد: «زینب در زمان جدش رسول خدا پا به عرصه جهان گشود و در دامن وى پرورش یافت. او هوشمندى توانا و دوراندیش و داراى قلبى پرقوت و پرصلابت بود. سپس مى افزاید: حسن بن على هشت سال قبل از رحلت پیامبر خدا و حسین بن على هفت سال قبل از آن و زینب کبرى نیز پنج سال قبل از رحلت آن بزرگوار به دنیا آمده اند، پس زینب پنج سال از عمر خویش را در کنار پیامبر خدا گذرانده و تربیت یافته است.»
محمد فرید وجدى در اسدالغابه فى معرفه الصحابه، ابن اثیر، ج۷، شماره ۶۹۶۱ مینویسد: «زینب، دختر على بن ابىطالب، از جمله زنان بافضیلت و بزرگوارى است که دوراندیشى و فکر با عظمتى داشت. او همراه برادرش حسین بن على در واقعه کربلا حضور داشت به امر یزید بن معاویه آن خانم را به همراه دیگر اسراء به شام و شهرهاى مختلف بردند که در شام زینب کبرى در برابر یزید خطبه اى غراء خواند.»
محمد غالب شافعی مصری از نویسندگان مقتدر مصری است در مجله «الاسلام» سال اول شماره۲۷ علاقه و عشق خود را به حضرت زینب(س) چنین مینگارد: «یکی از بزرگترین زنان اهل بیت از نظر حسب و نسب و از بهترین بانوان طاهره که دارای روحی بزرگ و مقام تقوی و آیینه سر تا پا نمای رسالت و ولایت بوده، حضرت سیده زینب دختر علی بن ابیطالب میباشد که به نحو کامل او را تربیت کرده بودند و از علم و دانش خاندان نبوت سیراب گشته بود. به حدی که در فصاحت و بلاغت یکی از آیات بزرگ الهی گردید و در حلم و کَرم و بینایی و بصیرت و تدبیر کارها در میان خاندان بنیهاشم و بلکه عرب مشهور شد و میان جمال و جلال و سیرت و صورت و اخلاق و فضیلت را جمع کرده بود. شبها در حال عبادت و روزها را روزه داشت و به تقوی و پرهیزگارى معروف بود.»
به همین دلیل تاریخ هم در محضر پاکش به زانو در آمده و خود را به دست با کفایتش داده تا تاریخ و شریعت محمدی و مکتب حسینی را با زبان گویا و پرصلابت از نو روایت کند.
در حقیقت زینب کبری (س) رشد یافته مهد شجاعت حیدری و عصمت فاطمی بود به همین دلیل است که او را «لَبْوَهُ الهاشمیه شیرزن هاشمی» لقب داده اند؛ چرا که آن بانوی ارجمند(س) چونان، مردان با صلابتی ستودنی بر سر دشمنان فریاد میزد و آنها را توبیخ و حتی تحقیرشان میکرد و از کسی هراس نداشت.
انتهای خبر/