به گزارش ندای تفرش؛ در سطح شهر که تردد می کنیم افرادی با معلولیت های گوناگون را می بینیم، این افراد همانند بسیاری از شهروندان دیگر حقوقی دارند و چه بسا به دلیل مشکلاتی که دارند باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
یکی از حقوق شهروندی این افراد، تردد آسان و بی دغدغه در معابر گوناگون شهری است. این افراد برای استفاده از وسایل نقلیه عمومی، حضور در مراکز آموزشی، تفریحی، درمانی و …. باید بتوانند بدون کمک دیگران فعالیت داشته باشند.
در شهرستان تفرش برای حضور این افراد زیرساخت های چندان مناسبی فراهم نشده است. یکی از مکان هایی که افراد دارای معلولیت باید بتوانند به راحتی از آن استفاده کننده معابر پیاده رو در سطح شهر است. اما بسیاری از معابر به علت های گوناگون مورد استفاده این افراد که نیست برای افراد عادی هم قابل استفاده نیست.
وجود چاله ها زیاد، عدم همسطح سازی معابر، وجود مصالح ساختمانی در محل عبور و مرور در پیاده روها، سنگ فرش های نامتعارف، پله های نا متوازن و وجود موانع جهت ورود ویلچر به پیاده رو؛ همه این موارد و حتی موارد بیشتر مانع از حضور افراد به خصوص معلولین در سطح پیاده رو ها می شود.
افراد عادی شاید بتوانند برای عبور و مرور در خیابان تردد کنند ولی افراد توانبخش، معلول و نابینا برای حضور در خیابان با مشکلاتی به مراتب بیشتر مواجه هستند.
این افراد معمولا برای حضور در مراکز درمانی و آموزشی، بانکها، ادارات و سازمان ها، پارک ها، مراکز تفریحی و … مشکلات دیگری دارند، همانند عدم وجود معبر عبور برای این افراد و بسیاری از مراکزی که این امکانات را فراهم آورده اند به صورت استاندارد نیست و بازهم این افراد برای ساده ترین حقوق شهروندی خود به مشکل برخورد می کنند.
برای حمایت از معلولین قوانین خوبی تهیه و تنظیم شده است که در قوانین جامع حمایت از معلولان کاملا به آن اشاره شده است؛ در اینجا فقط به یک بخش از قوانین شهرسازی و معماری آن می پردازیم.
در بخش هایی از ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای معلولین جسمی وحرکتی آمده است:
۱ـ حداکثر شیب عرض پیاده‌رو دو درصد باشد.
۲ ـ حداکثر شیب طولی پیاده‌رو هشت درصد باشد.
۳ ـ پوشش کف پیاده‌رو باید از مصالح سخت و غیرلغزنده باشد.
۴- محل ارتباط پیاده‌رو و سواره‌رو باید دارای علائم حسی قابل تشخیص برای نابینایان‌باشد.
۵ـ اختصاص دو پارکینگ ویژه معلولان با نصب علامت مخصوص در کنار خیابان اصلی‌و در ۵۰۰ فاصله الزامی است.
۶ـ پیاده‌رو منتهی به ورودی معلولان باید با علایم حسی مشخص شود.
۷ـ در ساختمانهای عمومی که برای دسترسی به طبقات از آسانسور استفاده می‌شود وجودحداقل یک آسانسور قابل استفاده برای معلولان روی صندلی چرخدار الزامی است.
۸ـ در سرویس بهداشتی باید به بیرون باز شود و گشودن آن در مواقع اضطراری از بیرون‌امکانپذیر باشد.
۹ـ ساختمانهایی که بخشهایی از آن مورد استفاده عمومی قرار می‌گیرد و باید برای معلولان‌نیز قابل استفاده باشند؛ به قرار زیر است:
دانشگاهها و مراکز فرهنگی
بیمارستانها و درمانگاهها
مسجد و مصلی
آسایشگاهها
مراکز ورزشی
راه آهن ـ فرودگاه ـ ترمینال ـ مترو
بخش اورژانس کلیه فضاهای درمانی
مراکز خدماتی ـ اداری مانند بانک و مؤسسات مالی و پست و تلگراف و تلفن
مؤسسات دولتی
مواردی که در بالا به آن اشاره شد، بخشی از آیین نامه ضوابط معلولان بود و بسیاری از موارد دیگر که در این قانون آمده است ولی تاکنون اجرایی نشده است.
روز بهزیستی و تامین اجتماعی را ارج می نهمیم و قدردان زحماتشان هستیم اما پیگری مشکلات افراد دارای معلولیت نباید فراموش شود و مختص به یک روز نباشد.
حال سوال اصلی اینجاست برای برطرف شدن این مشکلات کدام ارگان ها و نهادها مربوطه پاسخگو است؟
یادداشت از سایه ماه
انتهای پیام/
