به گزارش ندای تفرش؛ افزایش شمار سگ‌های ولگرد و بدون صاحب در شهرها و روستاها آسایش شهروندان و بهداشت را به خطر می‌اندازد و این موضوع در چند سال گذشته سبب سلب آسایش شهروندان در شهر تفرش نیز شده است.
سگ‌های بلاصاحب و ولگرد در گوشه و کنار شهر تفرش وجود دارند و علاوه بر برهم‌زدن نظم شهر و ایجاد احساس ناامنی، ممکن است موجب شیوع انواع بیماری‌ها در سطح شهر شوند.
کنترل جمعیت و زاد و ولد در سگ ها
افزایش جمعیت سگ های ولگرد نه تنها مشکل گزیدگی و عواقب حاصل از آن را در بر دارد بلکه شیوع بیماری های انگلی از طریق برقراری چرخه زندگی انگل و شیوع بیماری های خطرناکی مانند هاری را در بر می گیرد، بنابراین لزوم کنترل جمعیت سگ ها بسیار ضروری است و لازم است از روش های کنترلی مؤثر و فاقد هرگونه ابهامی در تأثیر استفاده شود. این روش ها همچنین می بایست قابل قبول و عملی بوده و هزینه های انجام آن مناسب باشد.
تعداد توله های سگ در هر زایمان
با توجه به آمارهای از یک جفت سگ بالغ در مدت زمان شش سال حدود ۶۷ هزار سگ به دنیا می آید. به طور معمول یک سگ ماده در ۸ الی ۱۲ ماهگی به بلوغ می رسد. البته بالغ شدن در برخی از سگ ها زودتر ( در ۶ ماهگی) و برخی نیز دیرتر ( ۱۸ ماهگی) است.
دوران بارداری سگ ها نیز ۵۸ الی ۶۵ روز است. اینکه سگ ها چند بار می توانند باردار شوند، تابع فاکتورهای زیادی است. برای مثال برخی از نژادهای سگ هر ۱۲ ماه یکبار باردار می شوند. تعداد توله های سگ در هر زایمان نیز تقریبا ثابت است و تغییر خاصی نمی کند. البته در برخی مواقع ممکن است که بعد از ۲ الی ۳ سال و در اثر زایمان های متعدد و عوامل دیگر تعداد توله ها افزایش یابد.
یک سگ ماده در هر دوره زایمان می‌تواند ده، دوازده یا حتی پانزده فرزند به دنیا بیاورد و هر کدام از توله‌های ماده در شش ماهگی می‌تواند به اندازه مادر خودش فرزند تولید کنند.
این بچه‌ها در شش ماهگی به سن جفتگیری می‌رسند و می توانند جفتگیری کنند. به عبارت دیگر، بعد از شش ماه چندین سگ ماده خواهید داشت که هر کدام می‌توانند چندین بچه به دنیا آورند.
عوامل مختلفی بر تعداد توله سگ های به دنیا آمده در هر زایمان تاثیر دارد. این تعداد در برخی از نژادهای سگ بیشتر است، اما در برخی دیگر از نژادها تعداد توله ها در هر زایمان کمتر است.
مسائل دیگری مانند سلامتی، تغذیه، سن و شرایط نگهداری از سگ نیز بر این موضوع تاثیر می گذارند. هنگامی که وضع جسمانی سگ در سلامت کامل باشد و همچنین حیوان به خوبی تغذیه شود، توله های بیشتری خواهد داشت.
افزایش جمعیت سگ‌ها به نفع محیط زیست نیست
این مسئله از دو جنبه قابل بررسی است:
جنبه اول: تامین غذا برای سگ‌ها
برای سیر کردن سگ‌ها سه راه وجود دارد:
الف: استفاده از دور ریز انسان‌ها یعنی آنچه که از غذای مردم باقی مانده یا اعضایی از حیوانات کشته شده در کشتارگاه‌ها که توسط انسان‌ها مصرف نمی‌شوند.
ب: تولید غذای گیاهی برای سگ‌ها
ج: خوراندن گوشت لخم به سگ ها
لازم به ذکر است که این مسئله مختص و منحصر به سگ‌ها نیست. به طور کلی، افزایش تعداد حیواناتی که از نظر غذایی وابسته به انسان‌اند (چه حیوانات خانگی و چه حیوانات پرورشی که برای گوشت و پوست و محصولات دیگر پرورش داده می‌شوند) باعث نابودی بیشتر زیستگاه‌ها و حیات وحش می‌شود چون بشر برای تولید غذای این حیوانات، زیستگاه حیوانات وحشی بیشتری را نابود می‌کند.
جنبه دوم: تهدید مستقیم برای گونه‌های دیگر
افزایش بی‌رویه جمعیت سگ‌های بیخانمان و ولگرد می‌تواند باعث تهدید گونه‌های دیگر شود. افزایش جمعیت سگ‌ها در یک منطقه می‌تواند تهدیدی برای حیوانات درنده مثل کفتارها و روباه‌ها باشد چون ممکن است سگ‌ها برای دفاع از قلمرو خود به آنها حمله کنند. متاسفانه برخی از مدعیان نه چندان آگاه حفاظت از محیط زیست، این نگرانی را دستمایه‌ای برای توجیه کشتار سگ‌ها قرار می‌دهند.
این در حالی است که این تهدید در حال حاضر جدی نیست چون بیشتر سگ‌ها در کنار انسان‌ها زندگی می‌کنند و علاقه‌ای به بازگشت به خوی وحشی خود نشان نمی‌دهند ولی اگر قرار باشد این حیوانات از انسان‌ها رانده شوند و به تدریج به خوی وحشی یا نیمه‌وحشی باز گردند این قضیه می‌تواند مسئله‌ساز شود.
همچنین ((دستورالعمل‌های کنترل جمعیت سگ‌های ولگرد)) در سال ۸۷ توسط سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور به تمام شهرها و روستاهای کشور ابلاغ شد ولی تاکنون شاهد اجرایی شدن صحیح این دستورالعمل در شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور نبوده‌ایم و براساس سلیقه و دیدگاه‌های مختلف با سگ‌ها رفتار می‌شود.
انتهای پیام/
