شهید ابوالفضل رجبی، فرزند غضنفر، در تاریخ ۱۳۴۲/۰۱/۱۵، در تفرش متولد شد.

تحصیلات خود را تا کلاس دوم راهنمایی به اتمام رساند و سپس به کار آهنگری پرداخت.

به نماز اول وقت اهمیت فراوان می‌داد و انسانی فعال، پر شور و مخلص بود و از معرفت و اعتقاد اسلامی‌ والایی برخوردار بود و مانند سایر کودکان و نوجوانان این دیار صفا، صمیمیت، پاکی و عشق به ائمه معصومین(علیهم السلام) را با ذره ذره وجودش عجین کرد.

مقارن با اوج‌گیری انقلاب اسلامی‌ ایران، در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و ارادت خاصی به حضرت امام(قدس سره) داشت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی‌ و تشکیل جهاد سازندگی، همراه جهادگران این نهاد، در روستاها حضور پیدا کرد و به یاری روستائیان می‌شتافت.

در نوجوانی وقتی پدر را ناتوان در کار دید، بار مسئولیت زندگی را به دوش گرفت و احساسات جوانی را با سختی‌های زندگی در آمیخت تا خرد و عقل و تجربه‌اش کمال یابد. پس از آغاز جنگ تحمیلی، برای دفاع از میهن اسلامی‌ و حفظ دست آوردهای انقلاب، به جبهه‌های نبرد نور علیه ظلمت شتافت و سرباز اسلام شد.

همیشه به نزدیکان خود می‌گفت: اگر خدا مرا پذیرفت و توفیق شهادت یافتم از مادرم مراقبت کنید.

بعنوان سرباز ژاندارمری به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و پس از ۲۰ ماه حضور در عرصه های نبرد، در حالیکه فقط ۱۵ روز از دوره خدمتش باقی مانده بود، در تاریخ ۱۳۶۳/۱۲/۱۸ در منطقه جنگی و خط مقدم جبهه در حال دیده‌بانی در عملیات بدر، در منطقه آبادان، مورد اصابت ترکش از ناحیه شکم قرار گرفت و گلبرگهای جوانی را در پای نخل قرآن پرپر نمود و همانگونه که مادرش در رویا، عروسیش را دیده بود، به کمتر از شهادت قانع نشد و به فیض لقاءالله نائل گردید.

پیکر مطهرش پس از انتقال به تفرش، در گلزار امامزاده احمد(ع) به خاک سپرده شد.