به گزارش ندای تفرش به نقل از دیار آفتاب؛ تشکیل جمهوری اسلامی نه فقط اراده ملت را بر سرنوشت خود به اثبات رساند و برای آنان استقلال و آزادی را به ارمغان آورد، بلکه امید را در دل محرومان و مستضعفان جهان برافروخت که آنان نیز می‌توانند بعد از قرن‌ها رنج و درد، جلوه‌ای از وعده خداوند تبارک‌وتعالی را ببینند؛ همان وعده پیروزی مستضعفان بر مستکبران را که کتاب وحی، آن را نوید می‌دهد.
نهال انقلاب اسلامی که با نثار خون پاک فرزندان رشید ایران رویش یافت سرانجام در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به بار نشست و با پیروزی انقلاب اسلامی زمینه مهم‌ترین همه‌پرسی تاریخ ایران و به تعبیری زمینه نخستین انتخاب سرنوشت ساز ملت ایران پس از سال‌ها استبداد و خفقان سیاسی و اجتماعی جهت تعیین نوع حکومت، فراهم شد.
«آزادی» از اساسی‌ترین شعارها و خواسته‌های ملت ایران در روزهای انقلاب بود که با استقرار جمهوری اسلامی شکل عملی به خود گرفت و قشرهای مختلف با حضور در تمام صحنه‌ها آزادانه به خواسته‌های خود جامه عمل پوشانده و در تعیین سرنوشت خود مشارکت می‌کنند.
در جمهوری اسلامی ایران، اداره حکومت و قانون‌گذاری در چارچوب اصول قانون اساسی با اداره و نظر ملت تعیین می‌گردد و برگزاری انتخابات در حقیقت تبلور اراده و خواست مردم است، انتخابات تجلی حضور و مشارکت سیاسی مردم و عرصه تحقق اراده ملت برای تعیین سرنوشت خویش است از این‌رو دارای اهمیت و جایگاه بلندی است.
«استقلال» بعد دیگری از نظام جمهوری اسلامی ایران است که با استقرار آن ملت ایران از وابستگی به شرق و غرب رهایی یافت و در عرصه بین‌الملل با حفظ اصول به دفاع از حقوق خویش پرداخت، استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران و سرنگونی نظام سلطنتی علاوه بر اینکه تحولات داخلی به دنبال داشت، تغییراتی در معادلات بین‌الملل به‌ویژه در خاورمیانه ایجاد کرد تغییراتی که با اهداف استعمارگران همسو و سازگار نبود و دشمنی آنان را علیه ملت ایران برانگیخت.
از این رو حفظ استقلال هزینه‌هایی در برداشته و دشمنان این مرزوبوم با طراحی توطئه‌های مختلف ازجمله جنگ تحمیلی، ترور شخصیت‌های سیاسی، تحریم اقتصادی و… و درنهایت ایجاد موانع و دشمنی در دستیابی به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای سعی در خدشه‌دار کردن استقلال ملت ایران عزیز دارد اما این ملت در آغاز دهه چهارم و گام دوم انقلاب با تجدید پیمان با آرمان‌های امام، رهبری و شهیدان به خون خفته خود بار دیگر بر حفظ این ارزش‌ها پای می‌فشارد.
استقلال، که تأمین‌کننده‌ی امنیت یک کشور است، اصل بنیادین موجودیت کامل و شرط لازم در شکوفایی و پیشرفت یک جامعه محسوب می‌شود که ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی را در بر می گیرد.
در استقلال سیاسی آنچه مهم است عدم وابستگی و اتخاذ تصمیمات حاکمیت بر اساس منافع کشور است. بر این اساس، استقلال سیاسی به معنای مستقل بودن هیئت حاکمه‌ی یک کشور از نفوذ بیگانگان و اتخاذ تصمیمات سیاسی بر اساس منافع ملی کشور است.
استقلال سیاسی مبنای ابعاد دیگر استقلال به شمار می‌رود؛ بدین معنا که دستیابی به استقلال اقتصادی، فرهنگی و حتی امنیتی برای یک جامعه در صورتی ممکن است که به استقلال سیاسی دست یابد.
اما کشوری که از استقلال اقتصادی برخوردار نباشد بیشتر در معرض دخالت بیگانگان قرار دارد، در استقلال اقتصادی، منابع کشور مورد توجه است. استقلال در بُعد اقتصادی عبارت است از جلوگیری از غارت منابع اقتصادی یک کشور از سوی قدرت‌ها و دولت‌های بیگانه، کما اینکه تا پیش از انقلاب سرمایه های کشور به دلیل وابستگی مطلق پهلوی به راحتی تحت سیطره غربی ها وآمریکایی ها بود.
امروز اما برخی کشورهای عربی با وجود در اختیار داشتن منابع عظیم نفتی ضمن اینکه به شدت دچار وابستگی های اقتصادی هستند به حیات خلوت آمریکایی ها تبدیل شده اند تا حدی که به صورت تحقیر آمیزی صرفا به گاو شیرده ای برای آمریکا تعبیر می شوند.
استقلال فرهنگی اما نهادینه شدن ارزش‌ها و هنجارهای جامعه را در پی دارد که نتیجه‌ی آن مقاومت و ایستادگی در مقابل فرهنگ بیگانه است. بر این اساس، فرهنگ و ارزش‌های هر جامعه یک عنصر نیرومند در حفظ استقلال آن است.
امام خمینی (رحمت الله علیه) در مورد اهمیت فرهنگ و استقلال فرهنگی می‌فرمایند: «اساساً فرهنگ هر جامعه هویت و موجودیت آن جامعه را تشکیل می‌دهد و با انحراف فرهنگ، هرچند جامعه در بُعدهاى اقتصادى، سیاسى، صنعتى و نظامى قدرتمند و قوى باشد، ولى پوچ و پوک و میان‌تهى است. استقلال و موجودیت هر جامعه از استقلال فرهنگ آن نشئت مى گیرد و ساده اندیشى است که گمان شود با وابستگى فرهنگى، استقلال در ابعاد دیگر یا یکى از آن‌ها امکان‌پذیر است.» صحیفه‌ی امام، ج ۱۵، ص ۲۴۳
به خاطر همین اهمیت نقش فرهنگ در هویت و موجودیت جامعه است که استکبار و نظام سلطه اولین قدم را در جهت محو فرهنگ دیگر جوامع برمی‌دارد کما اینکه در دوره پهلوی اقداماتی دیکته شده در راستای کشف حجاب و از بین بردن هویت ملی و مذهبی ایرانیان انجام گرفت هر چند به لحاظ ریشه های مستحکم اعتقادی ملت ایران با مقاومت و اعتراض گسترده مردم همراه شد.
یکی از نقاط قوت ایران پس از انقلاب اسلامی در میان کشورهای منطقه‌ای اما این است که تنها کشور و قدرتی است که امنیت آن مستقل است کما اینکه امنیت کشورهایی در منطقه‌ای مانند ترکیه، مصر و عربستان وابسته است. این مساله در خصوص ترکیه هم مصداق دارد که شاید به لحاظ پتانسیل‌ها، توانایی بازیگری مستقل را داشته باشد اما عضو ناتو است و به قدرت‌های بیرونی متکی است.
تجربه نشان داده است که پاشنه آشیل کشورها و آنجا که کشورها فرو ریخته‌اند وابستگی امنیتی بوده است، آنچه امروز مایه ی ضعف عربستان سعودی است همین وابستگی امنیتی است.
در حکومت پهلوی نیز اولین معضل مسئله نفوذ و سلطه استعمار بود، به تعبیر روشن‌تر حکومت پهلوی برخواسته از اراده و نیاز و استقبال مردم نبود، حتی به صورت یک کودتای مستقل هم روی کار نیامد، ننگین‌تر از همه تصویب لایحه کاپیتولاسیون و مصونیت قضایی آمریکایی ها بود که در این لایحه عملا ایران مستعمره امریکا شد.
با این حال استقلال در ابعاد مختلف یکی از ابزارهای قدرت جمهوری اسلامی است که به برکت انقلاب اسلامی رقم خورده است و تمام فشارها برای از بین بردن این استقلال و سیطره بر سرنوشت و منابع و ثروت ملت ایران است، امروز اما درک این استقلال و هویت مستقل ایرانی و اسلامی شاید برای نسل جوانی که سایه استبداد داخلی و استعمار خارجی بر سر این کشور را تجربه نکرده اند ملموس نباشد لذا بازخوانی تاریخ و نگاهی به روزهایی که حتی کوچکترین مسائل کشور با دخالت بیگانگان و یا امروز در همین کشورهای منطقه اراده ای برای حفظ استقلال خود نداند.
رهبر انقلاب می فرمایند: «امروز هیچ قدرتی در دنیا نمی‌تواند ادعا کند که بر نظام سیاسی کشور ما حاکم است و اشاره، تصریح، نهیب یا تهدید او می‌تواند اثری بر روی تصمیم‌گیریهای ما بگذارد.» ۱۳۸۵/۰۳/۲۹
انتهای پیام/
